คำว่า "ถังซัมจั๋ง" นั้นเป็นสมญายกย่อง สมณฉายาของท่านคือ เยี่ยนจัง พระเยี่ยนจังเป็นพระที่มีสติปัญญาหลักแหลมรอบคอบ รูปร่างสง่างาม มีอัฉริยภาพ อีกทั้งขยันหมั่นศึกษาหาความรู้เสมอ ท่านได้เดินทางไปที่ต่าง ๆ เพื่อศึกษาความรู้ให้แตกฉาน จนกระทั่งได้มาพบกับพระอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญทั้ง 2 นิกาย คือมหายานและหินยาน ท่านได้พบว่าต่างฝ่ายยึดมั่นตามแนวความเชื่อถือของตน ครั้นตรวจสอบกับคัมภีร์ก็พบความแตกต่างกันจนไม่ทราบว่าควรเห็นตามฝ่ายใดได้ โดยเหตุนี้ท่านจึงตั้งสัตย์ว่าจะต้องเดินทางไปยังประเทศตะวันตก (ประเทศอินเดีย) เพื่อสอบถามข้อความที่ท่านสงสัย พร้อมทั้งอัญเชิญคัมภีร์พระไตรปิฎกกลับมาเป็นหลักฐานเพื่อแก้ข้อสงสัย ด้วยความมุ่งมั่นไม่ท้อถอย ทำให้ท่านผ่านพ้นต่ออุปสรรคนานัปการและทำได้สำเร็จตามที่ตั้งปณิธานไว้

หลังจากที่ท่านเดินทางกลับยังประเทศจีน ท่านได้ประพันธ์หนังสือไว้ 2 เรื่องคือ "จดหมายเหตุการเดินทางไปประเทศตะวันตกสมัยราชวงศ์ถังมหาราช" และ "ประวัติพระถังซัมจั๋ง"

หนังสือเล่มนี้ได้รวบรวมจากงานเขียนของพระภิกษุฮุยลิบ ลูกศิษย์ของพระถังชมจั๋ง เนื้อหาภายในเล่มจึงมีทั้งชีวประวัติ เหตุการณ์การเดินทางทั้งขาไปจนกระทั่งกลับ ซึ่งข้อมูลเหล่านั้นพระภิกษุฮุยลิบได้เขียนขึ้นจากบันทึกของพระถังซัมจั๋งโดยตรง เนื้อหายังกล่าวถึงช่วงเวลาหลังจากเดินทางกลับมาจากประเทศอินเดีย ตลอดจนถึงช่วงวาระสุดท้ายแห่งชีวิตของพระอาจารย์ของท่าน