กฤษณาสอนน้องคำฉันท์ พระนิพนธ์สมเด็จฯ กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์ขึ้นถวายพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวเพื่อจารึกบนแผ่นศิลาประดับที่ผนังด้านในศาลาหลังเหนือ หน้าพระมหาเจดีย์ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ในคราวปฏิสังขรณ์วัดแห่งนี้ ระหว่าง พ.ศ.2374-2378 พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จฯ กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์ใหม่ให้ดีกว่าของเดิม ดังที่สมเด็จฯ กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์เป็นเชิงบอกกล่าวไว้ตอนต้นเรื่องว่า แปลกแปลงแสดงพจนาเพรงเชลงลักษณะบรรยาย ชาวชนบทธิบาย ประดาษ ฉบับพระนิพนธ์สมเด็จฯ กรมพระปรมานุชิตชิโนรสเป็นคำประพันธ์ประเภทฉันท์ สมเด็จฯ ทรงใช้ชื่อน้องสาวนางกฤษณาว่า จิรประภา ทรงเลือกใช้ถ้อยคำให้เหมาะสมกับสถานะของนางกฤษณาและนางจิรประภาที่เป็นนางกษัตริย์ ในขณะที่ฉบับธนบุรีอาจจะเขียนไว้ให้ชาวบ้านอ่านจึงใช้ถ้อยคำสามัญ ด้วยฝีมือของกวีชั้นครู กฤษณาสอนน้องฉบับพระนิพนธ์จึงไพเราะงดงามด้วยชั้นเชิงทางวรรณศิลป์ ตัวอย่างตอนที่จำกันได้ดีคือตอนที่กล่าวว่าความดีเป็นสิ่งคงทน ฉบับภิกษุอินท์แต่งด้วยกาพย์ฉบัง ดังนี้