Back to Top
การอวยพรเป็นความดี ความงาม และความเจริญที่ให้ต่อกัน ตามประเพณีของชาวอีสาน ผู้ที่ทำหน้าที่อวยพรนั้นมีทั้งพระและฆราวาส ในสมัยก่อนพระทำหน้าที่เรียกว่า “เทศน์อัศจรรย์” ส่วนถ้าเป็นฆราวาสจะเรียกว่า “ลำอัศจรรย์” ปัจจุบันการให้พรเป็นคนๆ หรือเป็นหมู่คณะจะเรียกว่า “โฆษกอวยพร” ก็มี แต่ถ้าใช้ถ้อยคำและสำเนียงไม่เหมาะสมจะเรียกว่า “มันขะรำ” หนังสือเล่มนี้ได้รวบรวมคำอวยพรแก่บุคคลและคณะต่างๆ ไว้เป็นตัวอย่างให้ศึกษากันต่อไป
เขียนบทวิจารณ์ของคุณเอง
