"คนขี่เสือ" เป็นเรื่องราวการเปรียบเปรยเหมือนการก้าวลงจากบัลลังก์แห่งอำนาจสู่สามัญที่เป็นจริงของช่างปะซ่อมหม้อไหธรรมดาที่เขาโกหกคนทั่วไปว่าเขาเป็นพราหมณ์ เขาเรียนรู้การใช้ชีวิตมากมายจากการอุปโลกน์ตัวเองขึ้นเป็นพราหมณ์ และในบั้นปลายนั้น เขาพบว่า... ชัยชนะของเขามิได้อยู่ตรงที่สามารถเป็นและเอาประโยชน์จากสิ่งที่เป็น แต่เป็นการรู้วิธีสลัดมันออกไปจากจิตใจของเขานั่นเอง ...ข้าพเจ้าได้เห็นใบหน้าของปีศาจ. ข้าพเจ้าได้ตั้งคำถามขึ้นถามตัวเอง, ข้าพเจ้าผู้เคยพึงพอใจในโชคชะตาของตนเองและฐานะอันต่ำต้อยในชีวิตของตนเองตลอดมา. ข้าพเจ้างงงวยต่อทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้า ตราบจนกระทั่งคำตอบได้เกิดประจักษ์ขึ้นว่า : ไม่มีอะไรที่จะจริงเหมือนความหลอกลวง! ยิ่งเราหลอกลวงมากขึ้นเท่าใด, ทั้งต่อตนเองและต่อผู้อื่น, เราก็ยิ่งจริงมากขึ้นเท่านั้น. คำตอบที่เหลืออยู่นอกจากนั้นก็คือ ปีศาจเป็นสิ่งที่จักต้องต่อสู้ โดยใช้มีดของมันประหารมันนั่นแหละ!