หมู่บ้านอาบจันทร์ เป็นเรื่องเล่าเล็กๆ เกี่ยวกับเด็กๆ และผู้คนเผ่าหนึ่งที่ปลีกตัวอยู่โดดเดี่ยว อยู่กับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอันแปลกหน้าสำหรับคนนอก ที่นั่นมีความรัก ความผูกพัน มีความสวยงาม และหดหู่แห้งแล้ง ในท่ามกลางธรรมชาติอันโดดเดี่ยวในท่ามกลางความสงบเงียบ ผู้คนกลุ่มหนึ่งดิ้นรนและดำรงชีวิตอยู่ที่นั่น ผู้เขียนเคยคลุกคลี เคยร่วมรับรู้มาช่วงหนึ่ง หมู่บ้านอาบจันทร์ ถือเป็นก้าวแรก และเป็นก้าวที่สำคัญที่สุดบนถนนหนังสือ จากวันนั้นถึงวันนี้ สามสิบห้าปีผ่านไป หลายสิ่งคลี่คลาย ต้นสนบนภูเขาอาจเบาบางลง ลำห้วยที่เคยอาบอาจไหลเอื่อยๆ เด็กๆ ต่างเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไปหมดแล้ว ครูหนุ่มในวันนั้นเป็นผู้เฒ่าวัยเกษียณในวันนี้ หลายสิ่งอาจเปลี่ยนไป แต่น้ำใจพี่น้องปาเกอะญอไม่เคยจาง ยังคงจดจำรำลึกถึงอยู่เสมอ (รางวัลดีเด่น บันเทิงคดีสำหรับเด็กก่อนวัยรุ่น พ.ศ.2523)