Back to Top
“พวกล่าเมืองขึ้นฝรั่งและศักดินาสยามได้ปะทะกันและต่อรองกันบนแผ่นดินลาวเพื่อผลประโยชน์ของพวกเขาแต่ผู้ที่รับเคราะห์กว่าใครทั้งหมดคือประชาชนลาวที่สูญเสียเอกราช”
นี่คือข้อความซึ่งปรากฏอยู่ในหนังสือเรียนประวัติศาสตร์ของประเทศลาวอันสะท้อนถึงความสูญเสียดินแดนของชาวลาวให้แก่ฝรั่งเศสและสยาม
หนังสือเล่มนี้เริ่มต้นด้วยการกล่าวถึงงานศึกษาเรื่องการเสียดินแดนของสยาม โดยแบ่งเป็น 2 กลุ่ม
โดยกลุ่มที่ 1 ศึกษาเขตแดนสยามในฐานะเป็นรัฐสมัยใหม่มาตั้งแต่ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 19 ซึ่งจะอธิบายเหตุการณ์โดยการกล่าวถึงความโหดร้ายของชาติตะวันตกและเชิดชูความสมารถของกษัตริย์และชนชั้นนำในการรักษาเอกราชเอาไว้ได้
ส่วนงานกลุ่มที่ 2 ศึกษาเขตแดนสยามโดยตั้งสมมติฐานไว้ว่าเขตแดนของสยามก่อนสมัยใหม่ไม่มีความชัดเจนแน่นอน แต่หดและขยายได้ดังหีบเพลงหรือแสงเทียน จึงกล่าวว่าสยามไม่เคยมีเขตแดนที่แน่นอน ฉะนั้นจะบอกว่าสยามเสียดินแดนไปไม่ได้ ซึ่งแนวคิดของงานกลุ่มหลังนี้ยังได้ต่อยอดไปสู่การบอกว่าสยามทำตัวเป็นเจ้าอาณานิคมท้องถิ่น เข้าไปยึดเมืองและดินแดนของชนชาติอื่น
ทดลองอ่านได้ที่: https://bit.ly/495FPXQ
นี่คือข้อความซึ่งปรากฏอยู่ในหนังสือเรียนประวัติศาสตร์ของประเทศลาวอันสะท้อนถึงความสูญเสียดินแดนของชาวลาวให้แก่ฝรั่งเศสและสยาม
หนังสือเล่มนี้เริ่มต้นด้วยการกล่าวถึงงานศึกษาเรื่องการเสียดินแดนของสยาม โดยแบ่งเป็น 2 กลุ่ม
โดยกลุ่มที่ 1 ศึกษาเขตแดนสยามในฐานะเป็นรัฐสมัยใหม่มาตั้งแต่ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 19 ซึ่งจะอธิบายเหตุการณ์โดยการกล่าวถึงความโหดร้ายของชาติตะวันตกและเชิดชูความสมารถของกษัตริย์และชนชั้นนำในการรักษาเอกราชเอาไว้ได้
ส่วนงานกลุ่มที่ 2 ศึกษาเขตแดนสยามโดยตั้งสมมติฐานไว้ว่าเขตแดนของสยามก่อนสมัยใหม่ไม่มีความชัดเจนแน่นอน แต่หดและขยายได้ดังหีบเพลงหรือแสงเทียน จึงกล่าวว่าสยามไม่เคยมีเขตแดนที่แน่นอน ฉะนั้นจะบอกว่าสยามเสียดินแดนไปไม่ได้ ซึ่งแนวคิดของงานกลุ่มหลังนี้ยังได้ต่อยอดไปสู่การบอกว่าสยามทำตัวเป็นเจ้าอาณานิคมท้องถิ่น เข้าไปยึดเมืองและดินแดนของชนชาติอื่น
ทดลองอ่านได้ที่: https://bit.ly/495FPXQ
นักเขียน | ฐนพงศ์ ลือขจรชัย |
---|---|
สำนักพิมพ์ | มติชน |
จำนวนหน้า | 248 |
เนื้อในพิมพ์ | ขาวดำ |
กว้าง | 142 mm. |
สูง | 210 mm. |
ปีที่ออก | 2567 |
เขียนบทวิจารณ์ของคุณเอง