คุกกับคน :อำนาจและการต่อต้านขัดขืน ผลงานการเขียนที่ได้รับรางวัลวิทยานิพนธ์ดีเด่นจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในปี พ.ศ.2541 หนังสือเล่มนี้ อาจนับได้ว่าเป็นความพยายามทางวิชาการที่จะชี้ให้เห็นว่า ไม่เคยมีอำนาจใดๆ จะเบ็ดเสร็จเด็ดขาดถึงกับไม่มีพื้นที่ให้มนุษย์หาวิธีต่อต้านได้ สายพิณทำงานนี้ด้วยการถ่ายทอดชีวิตและหนทางของสตรีในคุกผู้ไม่ยอมจำนนต่ออำนาจรูปต่างๆ ด้วยการเล่าเรื่องราวสามัญที่น่าอัศจรรย์มากมาย และเป็นงานวิจัยที่กล้าให้ความสำคัญกับความเป็นคนของสตรียิ่งกว่าความเป็นสตรีของคน ดังที่ดูเหมือนจะทำกันแพร่หลายในขณะนี้ คงกล่าวได้ว่า งานของสายพิณเป็นกระจกเงาที่ส่งเสียงได้ เพราะนอกจากจะสะท้อนความจริงของผู้คนที่ไร้สิทธิไร้เสียงแล้ว ยังเป็นกระจกให้ผู้อ่านได้ส่องเห็นเงาของตนเองว่าที่จริงนั้นตนถูกคุมขังอยู่หรือไม่ และบางทีอาจผลักดันให้ผู้อ่านครุ่นคิดหาวิธีต่อสู้ต่อรองกับอำนาจที่ครอบตนอยู่ก็เป็นได้