เรย์มอนด์ แชนด์เล่อร์เขียนบอกเพื่อนไว้ในจดหมายฉบับหนึ่งว่า ลาลับ เป็น "หนังสือที่ดีที่สุดของผม" นวนิยายเรื่องนี้โดดเด่นในการใช้นิยายสืบสวนแนวบู๊เป็นเครื่องมือวิพากษ์วิจารณ์สังคม อีกทั้งยังใช้วัตถุดิบจากชีวิตของผู้เขียนเองมาปรุงแต่งในลักษณะนิยายสำรวจตัวตนกึ่งอัตชีวประวัติ ตัวละครสองคนใน ลาลับ คือเทอร์รี่ เล็นน็อกซ์และโรเจอร์ เว้ด ต่างมีองค์ประกอบชีวิตบางอย่างที่นำมาจากชีวิตจริงของแชนด์เล่อร์ เล็นน็อกซ์เคยใช้ชีวิตในอังกฤษและมีบุคลิกแบบอังกฤษ รวมทั้งมีบาดแผลกายใจจากสงครามเช่นเดียวกับแชนด์เล่อร์ ส่วนโรเจ้อร์ เว้ดเป็นนักเขียนที่มีปัญหาติดสุราเรื้อรังและไม่มั่นใจในคุณค่างานเขียนของตนเช่นเดียวกับเขา ตัวละครทั้งสองต่างสะท้อนข้อดีข้อเสียในตัวแชนด๎เล่อร์ออกมา ราวกับแชนด๎เล่อร์ทำในสิ่งที่มาร์โลว์พูดว่า “พิจารณาตัวเองเงียบๆ นานๆ ชัดๆ” ในปี 2498 นวนิยาย ลาลับ ชนะเลิศรางวัลเอ๊ดก้าร์สาขานวนิยายยอดเยี่ยม