นิทานคำกลอนสุนทรภู่ เล่มนี้เป็นการรวบรวมผลงานแต่งของสุนทรภู่ คือ “โคบุตร” เป็นนิทานคำกลอนเรื่องแรกของสุนทรภู่ แต่งถวายพระสัมพันธวงศ์เธอ พระองค์เจ้าปฐมวงศ์ พระโอรสในกรมพระราชวังบวรสถานพิมุขกับเจ้าครอกข้างในทองอยู่ พระอัครชายา ในรัชสมัยรัชกาลที่ 1 ก่อน พ.ศ.2349 “ลักษณวงศ์” เป็นเรื่องยาวลำดับที่ 2 แต่งในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย แล้วมาแต่งต่อในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว หลังจากพระองค์เจ้าลักขณานุคุณสิ้นพระชนม์ และสึกจากพระครั้งแรกแล้ว สิงหไกรภพ (สิงหไตรภพ) มีความยาว 15 เล่มสมุดไทย เทียบได้กับนิทานคำกลอนเรื่องโคบุตรและลักษณวงศ์ รวมกัน สุนทรภู่แต่งเรื่องนี้ในตอนปลายรัชกาลที่ 2 พ.ศ.2366-2367) เพื่อถวายสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าอาภรณ์ และต่อมา มาแต่งใหม่ หลังจากหยุดไปนาน โดยแต่งถวายกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ แต่งไม่จบ (พ.ศ.2388) ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 3 และ “จันทโครบ” เป็นนิทานคำกลอนที่นักวรรณคดีต่างมีความเห็นต่างกัน โดยสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพไม่ทรงเชื่อว่าสุนทรภู่แต่ง แต่ พ.ณ ประมวญมารค (ม.จ.จันทร์จิรายุวัฒน์ รัชนี) และพระยาปริยัติธรรมธาดา (แพ ตาละลักษณ์) เชื่อว่าสุนทรภู่แต่ง แต่แต่งถึงตอนจันทโครบเข้าถ้ำนางมุจลินท์