“การบวช” เป็นภาษาไทย ซึ่งถอดรูปมาจากคำในภาษาบาลี ปพฺพชฺชา คำว่า “ปพฺพชฺชา” นี้มีรากศัพท์มาจาก ป..แปลว่า ทั่วหรือสิ้นเชิง และ วช...แปลว่า ไปหรือเว้น คำว่า ป รวมกับ วช จึงแปลว่า ไปโดยสิ้นเชิง หรือเว้นโดยสิ้นเชิง หมายถึงไปจากความเป็นฆราวาส คือจากการครองเรือนไปสู่ความเป็นบรรพชิต คือผู้ไม่ครองเรือนโดยสิ้นเชิง โวหารที่สูงไปกว่านั้นท่านเรียกว่า ไปจากโลกโดยสิ้นเชิง ความว่าละเสียจากวิสัยที่ชาวโลกเขามีกันเป็นกันโดยสิ้นเชิง การบวชมีจุดมุ่งหมายที่จะให้เกิดความรวดเร็ว และราบรื่นในการบรรลุมรรคผลนิพพาน เพราะถ้าเป็นอยู่ในเพศฆราวาสย่อมเป็นไปอย่างเฉื่อยชาหรือเถลไถล ถึงกับล้มเหลวไปก็ได้แม้ฆราวาสผู้นั้นจะมีความตั้งใจอย่างรุนแรงเพียงไร ก็ไม่วายที่จะประสบอุปสรรค อันเกิดมาจากความเป็นฆราวาส มีการต้องประกอบอาชีพหรือถูกรบกวนอย่างอื่น อันเป็นเหตุให้เนิ่นช้า เมื่อมาอยู่อย่างนักบวช ย่อมปลอดโปร่งจากอุปสรรคเหล่านั้น สามารถประพฤติพรหมจรรย์ให้ก้าวหน้าไปได้โดยรวดเร็ว ประสบผลทันตาเห็น การบวชเป็นบรรพชิต นอกจากมีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้วยังมีข้อปฏิบัติเฉพาะที่ต้องประพฤติอีกมากมาย เพื่อปรับเปลี่ยน กาย วาจา ใจ ที่เคยชินมาแต่เดิมให้สัมผัส ความดีงามในการบวชให้ได้ เริ่มจาก “จิตสำนึก” ของการเป็นสมณะ กิจวัตรประจำวันอาทิเช่น การบิณฑบาต กวาดวัด ทำวัตรสวดมนต์ การอุปัฏฐากอุปัชฌาย์ การเรียนพระธรรมวินัย และการบำเพ็ญเพียร เป็นต้น “คำสอนสำหรับผู้บวชใหม่” เล่มนี้ เน้นหนักไปที่ผู้บวชเพียงพรรษาเดียว ปรารถนาให้ใช้เวลาอันน้อยนิดนี้ เร่งปรับเปลี่ยนความประพฤติเดิม เข้าสู่ข้อประพฤติที่ทรงมีพุทธประสงค์ต่อการบรรพชาอุปสมบทของกุลบุตร ทั้งนี้เพื่อกุลบุตรจักได้สัมผัสอานิสงส์ของการบวช มีการเผาผลาญกิเลสได้ เป็นต้น